Alice Springs

Nog even een verhaaltje over Alice Springs. Het is de thuishaven van de Flying Doctors. Door de uitgestrektheid en de slechte bereikbaarheidzijn ze nog steeds nodig. Tijdens de Raid werd een van de deelnemers onwel en werd door de Flying Doctors geholpen. Dan is er nog de School of the air. De radioschool die werd opgericht in 1951 is een afstandsonderwijsorganisatie met als doel kinderen in de afgelegen gebieden  kwaliteitsonderwijs te geven. Het is de school met het grootste klaslokaal ter wereld 1.300 000 km2. Vanaf viereneenhalf jaar kunnen kinderen worden ingeschreven en kunnen onderwijs volgen tot twaalf of dertien jaar. Jaarlijks worden ongeveer 120 kinderen ingeschreven. Voorwaarde is dat de kinderen meer dan 50 km van een school wonen. Heb hier mijn eerste palmboom, die volgens de eigenaar niet in een keer kon vallen, met succes omgezaagd. Beloning, maaltijd en een ervaring rijker. Wel nu afscheid nemen van Alice Springs  waar ik me toch een beetje thuis begon te voelen. Doordat je in een opvallende auto rijdt herkennen mensen je gemakkelijk en beginnen vaak een gesprek. Vrijdag twee september zijn we vertrokken naar het zuiden. Wij dat zijn zes auto's . Twee auto's zijn met gebreken waaronder die van mij. De achterarm van de ene auto is opnieuw gebroken geweest en langs de weg gerepareerd maar staat er schuin onder. In Adelaide kan het vervangen worden Het achterwiel van mijn auto sleept aan tegen het chassis. Door het plaatsen van drie ringen achter het wiiel enige ruimte gecreëerd waardoor het aanschaven behoorlijk afneemt. De nacht doorgebracht op een parkeerplaats.  Het is behoorlijk kouder geworden  vooral s nachts. De volgende dag vertrokken naar Cooper Pedy. Hier is de grootste opaal vindplaats ter wereld. De gevolgen van het mijnen zie langs de weg.  Overal grote molshopen. De stad is mede groot geworden door de Polen die als mijnwerkers hier kwamen. In de zomer is het zo warm dat de mensen in de ruimten die vrij kwam door het graven onder de grond zijn gaan wonen. Nu staan er ook wel huizen boven de grond. We, de groep is opgesplitst omdat sommigen weer aan het werk moeten, hebben twee ondergrondse kerken bezocht. Samen met twee vrouwen, Margret en Peta, moeder  83 en dochter, gaan we verder. Margret woont in Australië en Peta in de UK.  De weg van Cooper Pedy tot Woomera gaat door verboden gebied. Dit betekend dat je de weg niet mag verlaten. In dit geval door de aanwezigheid van mijnen en militairen die aan het oefenen zijn. Beide vrouwen zijn australisch en weten veel bezienswaardigheden langs de route. Sommige meer en andere minder interessant. Zo heb ik ook een grote tuin moeten bezoeken. Australien Arid ( erg droog)Botanic gardens. Hier probeert men alle planten van Australië onder te brengen. Toch leuke dingen gezien zoals een zonnewijzer die tijd en datum aangeeft. Hier meer tijd doorgebracht dan gepland en weer verder gegaan. Gekampeerd midden in de bush. Gewoon een zandpad ingereden een kampvuur gemaakt, de tenten opgezet, eten en slapen. Het mooie in Australië is s nachts de sterrenhemel. Ongelooflijk hoeveel sterren aan de hemel staan en hoeveel licht ze geven. Doorgereden tot Melrose. Dit is een verlaten mijnstad met veel bezienswaardigheden waaronder een museum. Dit bezocht en op de naast gelegen camping geslapen. Aangekomen in Spalding een bizarre grote verzameling prikkeldraad en alles wat met afrastering te maken heeft bezocht. Was in de gang van een kroeg. Ondertussen zijn we aangekomen in een gedeelte van de wijnstreek van Australië. In Clare hebben monniken uit Duitsland de eerste wijngaard in Australië aangelegd. Wijn gekocht en s avonds aangekomen in Adelaide. Ondertussen begonnen aan de vervanging van de draagarm die gescheurd was van las tot las. En afspraak gemaakt met de broker om de auto af te leveren. EIND in zicht.